Kan iemand mij even knijpen? Of mij even wakker schudden?
Over 12 uur begint 2022, een nieuw jaar, een nieuw 'boek', en kan de belastingsaangifte over het 4e kwartaal gedaan worden voor de zzp'ers onder ons. Ik was net (alweer!, zie post van 2020) aan het puzzelen, en het besef dat we aan het einde van het jaar zijn, wil nog niet echt indalen. 2021 is een maf, maar prachtig jaar geweest. Natuurlijk hebben we weer ontzettend last van de lockdown, maar ik merk dat mijn, inmiddels zeer inventieve, brein er weinig moeite meer mee heeft om de lesproblemen op te lossen. Waar klasgenoten graag alle lessen live zouden willen hebben, gedij ik eigenlijk prima op mijn kamer in Groningen. Het enige waar ik wel wat moeite mee heb is dat ik nergens echt lekker kan toeteren op dit moment, en echt losgaan op mijn kamer durf ik ook niet echt (meer).
Genoeg gezeur! 2021 was een absoluut fantastisch jaar. Met als grootste hoogtepunt natuurlijk mijn afstuderen in juni! Ooh wat een fantastische dag was dat. Ik blik er regelmatig nog even op terug; de liefde van het kwartet, familie, vrienden en docenten, soms barst ik nog weer uit elkaar van geluk.
Waar deuren sloten, gingen ook deuren open: de deuren naar de opleiding Verpleegkunde, wederom aan de Hanzehogeschool. Ik denk dat ik straks wel één van de langst studerende studenten ben aan de Hanzehogeschool. Tot nu toe heb ik het ontzettend naar mijn zin, en sta ook nog steeds op 'ramkoers' voor het doel 'P in 1 jaar'. Wat dus wil zeggen dat je het eerste jaar ook daadwerkelijk in 1 jaar afrond. Iets wat logisch klinkt, maar vaak een enorme opgave blijkt te zijn.
Maar wat mij het afgelopen jaar misschien nog wel het meest bezig heeft gehouden is: wie ben ik, en wie wil ik zijn? En dan heb ik het niet over de werkethos, maar over mijn 'persoonzijn', ofzo. Wat straal ik uit, en hoe kan ik van mijzelf de beste versie maken? En: wie bepaalt of ik goed genoeg ben of niet? Tussen oud en nieuw 2020 (1 jaar geleden) was ik een beetje ongelukkig over mijzelf. Mijn gewicht had een hoogtepunt bereikt, en een aantal andere factoren zorgden ervoor dat ik mijzelf behoorlijk de put aan het inpraten was. Ik besloot dat het roer om moest. Niet per sé op 1 januari, maar wel voordat mijn eindexamen er aan kwam. Daarnaast werd het hoogtijd om wat meer beweging op het programma toe te voegen, en daagde ik mijzelf elke week uit om minstens 2 keer per week een eindje te gaan lopen. Ten tijde van mijn eindexamen was ik een goede 5 kilo kwijt, en zat ik veel beter in mijn vel. Niet alleen was ik de 5 kilo kwijt doordat ik opeens 2 x per week ging lopen, maar ook omdat ik mijzelf leerde dat ik genoeg ben. En dat niemand over mij mag oordelen, ook niet als de hele kast vol ligt met snoep, koekjes, chocolade en chips. Die zakken hoefden opeens niet meer in 1 keer leeg zodat niemand zag dat ik ergens van gegeten had, en voordat ik het wist kon ik aangebroken verpakkingen sneller aan de kant leggen.
Daarnaast was ik een beetje aan het 'lazyfitten'. Voor geïnteresseerden, zoek maar eens op 'Lazy Fitgirl Methode'. Deze methode draait om 'Voeden in plaats van vullen', en bestaat uit eetswitches die je op je eigen tempo kan maken. De 1e is bijvoorbeeld om alles geleidelijk naar volkoren te switchen. Dus volkoren brood, volkoren pasta, zilvervliesrijst etc. Bij deze 'methode' leer je ook om meer groenten toe te voegen. Sommige mensen doen dat al bij hun ontbijt of lunch, maar ik doe dat vooral bij het avond eten (althans, dat probeer ik wel zoveel mogelijk). Een paprikaatje extra door de tomatenprut van de spaghetti bijvoorbeeld, waarbij de tomatenprut ook helemaal zelf is gemaakt. Disclaimer: 3 dagen later vind je nog tomatenprut aan de muren door de overmoedige mixer, maar je hebt wel een super lekker sausje.
In de zomervakantie heb ik alles behalve rust genomen, en heb ik behoorlijk veel gewerkt in de horeca. De kilo's vlogen eraf, en op dit moment staat de eindstand op een -10 kg. Er staat een gewicht op de weegschaal wat ik in 3 jaar niet heb gezien, zo laag! Er is meer af geweest, maar Ilse houdt ook van lekker eten, en met dit weer zul je mij wat minder op straat zien.
Afgelopen jaar ben ik gaan geloven in mijzelf, en dat heeft zijn vruchten afgeworpen! Wat ook enorm heeft geholpen, is om te zoeken naar de dingen die mij echt gelukkig of bevredigd maken. Één van mijn grootste valkuilen was altijd dat ik op chocolade aanbiedingen liep. Maar de chocola die in de aanbieding was, vaak maar een bepaald assortiment van een bepaald merk, vond ik niet fantastisch, maar lekker genoeg om wel op 1 dag een hele reep naar binnen te schuiven. Zonde van de chocola, zonde van de centen, en echt genoten had ik niet. Iets soortgelijks heb ik ook met films en series. Soms kijk ik namelijk naar een serie of film op aanraden door een vriend/vriendin/familielid. Soms pakt ie mij, en soms heb ik aan het einde van de aflevering of film werkelijk geen flauw idee waar die over ging, want dan zat deze troela op haar telefoon. Ook daar is verandering in gekomen; wanneer ik merk dat de film/serie mij niet pakt, gaat de tv gewoon uit, of zapp ik verder naar een andere serie/film op Netflix, Disney of op de normale tv. En wat die chocolade betreft: ik koop alleen maar de chocolade die ik écht lekker vind.
Moraal van het verhaal: ga op zoek naar je eigen geluk! Maak je eigen geluk, want het komt veelal niet vanzelf aanwaaien (was het maar zo'n feest). Ga iets doen waar je intens gelukkig van wordt en waar je voldoening uit kan halen.
Voor 2022 staat er van alles op de planning qua muziek (ik speel sinds afgelopen schooljaar bij CWO Groningen), en ik hoop dat dat ook allemaal door kan gaan ondanks Corona. Voor de rest wil ik komend jaar nog meer opzoek gaan naar wat ik wil, en hoe ik dat ga doen, en begin ik het nieuwe jaar goed met een nieuwe (bij)baan in de thuiszorg als huishoudelijk medewerkster. Er valt weer genoeg te doen in het nieuwe jaar, en ik hoop jullie daar af en toe ook wat meer in mee te kunnen nemen.
Ik wens jullie alle goeds in 2022! Neem de touwtjes zoveel mogelijk zelf in handen, en maak er een topjaar van!
Liefs,
Ilse
