Daar was ik weer! Na 4 weken niks te hebben geschreven, zit ik er klaar voor. Binnen handbereik een glas limonade, een zak popcorn (zelf in de magnetron gepopt) en voor straks de vragen van Pickwick. De afgelopen weken heb ik vaak de vraag gekregen: wat ga jij nou doen in de vakantie? Dus hierbij schets ik, wat ik denk te gaan doen in de vakantie:
Werken. Het standaard antwoord wat ik iedereen gegeven heb, en dus ook hier zal doen. Tsja, ik werk nog steeds bij die leuke pizzeria, voor 4 avonden in de week, en ik denk dat ik daar de hele zomer ook blijf bivakkeren. Inmiddels heb ik wel bedacht dat het geen goed idee is om na de zomer 3 avonden les te geven en daarnaast ook nog pizza's rond te brengen op de resterende avonden: er moet ook gesport en gestudeerd worden natuurlijk. En mocht ik menen dat ik echt nog een baantje ernaast kan hebben, wil ik wel een baantje hebben waar ik daadwerkelijk de handen uit de mouwen kan steken. Maar dat zien we later wel. Voor nu ben ik heel blij en dankbaar dat ik überhaupt een (vakantie)baan heb.
Toeterennnn. De school mag de komende 3 weken dan wel dicht zijn, er zal wel gestudeerd moeten worden! De afgelopen jaren kwam ik altijd van een koude kermis thuis als ik na een aantal weken het saxofoon spelen weer oppakte, dus voor deze vakantie vond ik het een goed idee om met mezelf af te spreken dat ik door de week in ieder geval elke dag een uurtje ga studeren. Zo kan ik misschien ook een klein beetje de schade van het afgelopen anderhalf jaar inhalen. Dus het is jammer voor de buren: ik blijf lekker toeteren.
En voor de rest, heb ik geen concrete plannen. Natuurlijk worden er wat (leg)puzzels gemaakt, mede ook door de verveling op het werk, die overtollige puzzelboekjes komen zo wel vol. Ik ben ook van plan weer eens wat te gaan bakken. Ik zal de oven hier toch een beetje moeten leren kennen, aangezien ik hier een gasoven heb, en dat ben ik niet gewend haha. Vandaag heb ik trouwens brownies gemaakt, uit een pakje notabene. Niet echt lekker, zit een raar chemisch smaakje aan, en ik geloof niet dat dat door de oven komt. Als het goed is, krijg ik ook nog eens bezoek van mijn broertje, en gaan we wat planken tegen de muur monteren. Misschien krijg ik dan ook zelf wat meer overzicht in de chaos die zich nu bij tijden voordoet. En om niet te vergeten: fietsen en wandelen. Ik vind het echt heerlijk om even de stad uit te fietsen, al ben ik soms wel wat bang dat een band lek raakt, of dat de ketting er af vliegt door trauma's in het verleden ;). Ook vind ik het lekker om even door Groningen te lopen alsof je een echte toerist bent (misschien ben ik dat nog steeds wel) en de kleine straatjes te verkennen. Ik moet zeggen dat dat natuurlijk veel leuker is als je dat met een vriend/vriendin doet. Overigens heb ik vandaag een multipack tijdschriften gekocht, dus als ik mij verveel, ben ik daar ook wel even zoet mee, en anders bestaan er altijd nog streaming platforms zoals Netflix.
Voordat je het weet is het weer tijd om les te geven, en ook zo leuk: dirigeren! Volgens mij heb ik dat nog niet verteld, maar vanaf komend jaar ben ik de nieuwe docent saxofoon in Uithuizen, en ook dirigente van het jeugdkorps aldaar. Echt een hele leuke, toffe uitdaging! Het nieuwe seizoen begint alweer op 17 augustus, dus de tijd vliegt, want dat is al over 1 maand!
Oke, in één van de posts die ik ooit geschreven heb, heb ik beloofd dat ik ook eens wat van die Pickwick vragen zou gaan beantwoorden geloof ik. Ik heb een aantal uitgezocht die perfect aansluiten op de denkkronkels die ik de afgelopen dagen/weken heb gehad.
Om te beginnen met; Wat is jouw favoriete genre boeken?:
Bij uitstek fantasy! Ik houd van de boeken van de Harry Potter Reeks, en kan ze elke keer wel weer herlezen. Toch vind ik de boeken van Suzanne Collins van de Hunger Games reeks ook mooi geschreven.
Wat kan jou echt ontroeren?:
Hiervoor moest ik even opzoeken wat er allemaal onder 'ontroeren' valt, en dat is dus best veel. Ontroering kan zijn om iets moois, maar ook om iets verdrietigs. Voor beide categorieën kan ik denk ik een heel boek schrijven, maar dat doe ik maar niet haha. Voor ontroering om iets moois: sommige (film)muziek kan mij heel diep raken, vooral als ik de muziek nog nooit eerder heb gehoord, en het mij dus compleet overvalt. Ik heb wel eens een moment gehad dat de tranen rolden vanwege de muziek, en het was niet eens live!
Ontroering om iets verdrietigs: dit is best persoonlijk, maar ik lees best wel veel artikelen via blogs en online tijdschriften, en dan kom je natuurlijk ook zielige verhalen tegen: kinderen die sterven, ouders die veel te jong sterven, en dat soort nare artikelen. Natuurlijk helemaal niet goed om te lezen, maar ik ben op de één of andere manier altijd benieuwd naar het hele verhaal. Het komt geregeld voor dat ik dus met de tranen in mijn ogen weer een artikel aan het lezen ben. De tranen staan mij soms ook in de ogen bij een ziekenhuisprogramma: 24 hours in A&E. Voor wie het programma niet kent: je krijgt een kijkje in de keuken op de spoedeisende hulp van het St. George's Ziekenhuis in Londen. En zoals dat overal ter wereld gebeurt op de SH, loopt het ook in dit programma niet altijd goed af met een patiënt. Dat krijg je dan aan het einde van het programma te zien/horen, en dan gaan bij mij de sluizen vaak ook even open.
En nu komen de meest persoonlijke en ingewikkelde vragen die combineerbaar zijn: Welke kans wil je nog eens grijpen? / Wat zou je nog eens willen leren / Durf jij je dromen te volgen:
Jullie krijgen nu iets van mij te weten, wat eigenlijk nog niet heel veel mensen weten. Sommige vriend(en)(innen) weten het, net zoals mijn ouders, broertje en andere familieleden, maar nu mag iedereen het weten.
Vroeger wou ik dokter worden, dokter voor kanker, want van heel dichtbij heb ik al meegemaakt hoe verschrikkelijk die rotziekte is, en dat er vaak genoeg nog geen goed einde is. Ik wist het volgens mij al op de basisschool, maar op de middelbare school kwam ik er al gauw achter dat het niet voor mij was weggelegd: ik kwam er achter dat het VWO/Gymnasium mij te hoog was gegrepen. Misschien als ik iets minder had gegamed in klas 1, dat het dan wel gelukt was om in 2 VWO te komen, maar ja, dat is achteraf. Het muzikale balletje begon rond de 2e/3e klas te rollen, en eind van de 3e klas wist ik al heel zeker: ik ging de muziek in. Waarin ik in de 1e klas nog had gezegd dat ik olympisch zwemster zou worden, en in de 2e klas had gezegd dat ik later een B&B in Frankrijk wou gaan beginnen, was ik nu heel zeker van mijn zaak. En ik ben ook nog steeds heel zeker van mijn zaak. Ik ben nog steeds heel blij met de keuze die ik gemaakt heb om naar het conservatorium te gaan. Maar wat kan ik nou met zo'n bachelor in de klassieke muziek? Ik gok dat ik nergens voor 30 uur per week aan de slag kan als docent saxofoon, en jeugdorkestjes dirigeren levert vast ook geen fantastisch inkomen op. Een aantal jaren terug (ik gok zo'n 5 à 6 jaar) heb ik een moodboard gemaakt of hoe ze zo'n ding ook maar noemen. In ieder geval, ik maakte van een schildersdoek een toekomst visie voor mezelf. In mijn muzikale carrière had ik een aantal doelen die ik wou halen, net zoals in het 'normale' leven. Een aantal heb ik al gehaald: ik heb de Havo afgerond, ben toegelaten tot het Conservatorium, heb een baritonsax, en thuis kregen we de beschikking over een elektrische piano. Tot nu toe gaat het leven dus best wel fantastisch. Een doel die nog in de 'muzikale' carrière staat, is dirigent worden van een groot orkest. Heel grappig, want ik heb dus een groot orkest van het internet geplukt, en mijn eigen hoofd boven op die van diens dirigent geplakt. Lachen! En dat doel, 'dirigent worden van een groot orkest', hangt nog steeds in mijn hoofd. Maar wat zijn de baten, en wat zijn de kosten? Zo'n tweede bachelor gaat flink meer kosten, en wil ik echt wel zo graag dirigent worden? En hoeveel moet ik dan studeren voordat ik daadwerkelijk een 1e/2e divisie orkest kan leiden? Om terug te komen op mijn vroegere doktersdroom: die is in duigen gevallen, maar ik blijf een enorme interesse houden in ziekenhuizen en verpleeginstellingen. Daarom gaan mijn gedachtes ook vaak richting een opleiding als verpleegkundige. Gisteren kwam ik overigens een vacature tegen die mij op het lijf geschreven leek: operatie-assistent. Helaas start de (interne) opleiding gedurende mijn laatste studiejaar, dus dat is een no-go. En dat kan ik dan niet meer combineren met mijn leerlingen en jeugdorkest, en dat vind ik eigenlijk ook doodzonde, want lesgeven is wel een grote passie voor mij. Gek hè, dat twee interesses zo wijd uit elkaar liggen? Anyway, hier gaan dus al een paar maanden flink wat gedachtes in rond. De éne keer lonkt het éne idee wat meer aan, de andere keer het andere idee. En dat is soms ook best frustrerend, want ik wil eigenlijk alles, maar ja, 'je kan niet alles hebben in het leven'. Ik durf mijn dromen in ieder geval zeker te volgen, en tot op heden heb ik dat ook altijd gedaan geloof ik. Jullie hebben in dit betoog kunnen lezen wat ik nog wil leren, en welke kans ik nog eens zou willen grijpen, maar waar ik echt voor ga kiezen na het afronden van de huidige opleiding: ik heb werkelijk nog geen flauw idee.
Liefs,
Ilse
