Vakantie, wat is dat?

 Deze week is het weer zover: vakantie, de laatste week vrij voor het staartje naar de zomervakantie toe. 

Vroeger was ik niet zo goed in vakantie vieren. De eerste paar dagen waren oké, maar na een paar dagen had ik alweer behoefte aan school, of in ieder geval, aan de routine. Terwijl de jaren voorbij vlogen, vulde ik de vakanties steevast met van alles en nogwat: werken in de horeca of supermarkt, hoofdvak voorbereiden en vooral héél véél huiswerk. Natuurlijk keek ik tussendoor ook wel een film of een serie en ook bakte ik heel wat af. Tijd voor vrienden en vriendinnen was er ook. Maar na de vakantie was ik meestal alweer toe aan vakantie, met andere woorden: uitgerust was ik meestal niet. 

Maar wat verstaan we nou eigenlijk onder vakantie? Hoe lang duurt een 'vakantie', en waar moet dat plaats vinden? Als ik op google zoek naar 'vakantie betekenis' kom ik tot tenenkrommende antwoorden. 'Aantal vrije dagen achter elkaar', 'een verblijf buiten de eigen woonomgeving voor ontspanning of plezier met minstens één overnachting buitenshuis', 'recreatie waarbij je minstens vier nachten buiten de eigen woonplaats verblijft'.

In mijn huidige leven zou dat dus niet passen. Ik werk élke maandagochtend, donderdagmiddag en vrijdagochtend (en daarnaast geef ik natuurlijk ook nog saxofoolessen, maar die gaan niet door in de vakantie). Maar toch ervaar ik 'vakantie', al is het maar voor even. Vakantie is voor mij namelijk een periode van minuten of uren waarin ik precies helemaal níks hoef, en waarin mijn gevoel mag gaan vertellen wat ik ga doen. Denk aan wandelen, puzzelen, serie/film kijken of saxofoon spelen. Maar zodra er druk achter komt van mezelf ('ik móét oefenen voor het WMC, de puzzel móét af voor morgen), is de vakantie abrupt voorbij. 

Voor de meivakantie had ik besloten om het schoolwerk te beperken tot de weekenden. In het weekend er tegen aan voor school, en gewoon 5 hele dagen van alles doen en vooral ook niets doen, wat niks met school te maken heeft (of nouja, bijna niks). Dus tot nu toe heb ik gewerkt, opgeruimd, wasjes gedraaid, een film gekeken, serie gekeken, eindeloos op facebook/instagram/tiktok gescrold, geprobeerd een boek te lezen, een tijdschrift gelezen, gepuzzeld en gegamed. 

Vanochtend reed ik naar Noordlaren toe, om vanaf daar richting het Noordlaarderbos te lopen. De heenweg gaf mij al een vakantiegevoel opzich: wegen die ik niet kende, huizen waar je alleen maar van kan dromen en stukken open land: ik kan daar intens van genieten. Daarna liep ik naar het bos toe, en onderweg voelde ik mij intens gelukkig. Wat was het een heerlijk gevoel om één te zijn met de natuur. Normaliter wandel ik in de stad altijd met een koptelefoon met muziek op, maar dat heb ik nu niet gedaan. Ik werd getrakteerd op een heerlijk vogelconcert in het bos, en kwam lange tijd niemand tegen. In plaats van gejaagd te lopen (want moet nog 'zoveel' doen) nam ik de tijd om alles in mij op te nemen: de bloei van de bomen, struiken en planten, het gefluit van de vogels, een enkele vlinder die voorbij vloog en de krakende grond onder mijn voeten. Het voelde echt even alsof ik in het buitenland was. 

Het vakantie gevoel was er, niet voor een periode van dagen, maar voor een tijdsbestek van enkele uren. Enkele uren pure ontspanning (door inspanning), één worden met jezelf en genieten van de natuur. Meer heb ik niet nodig voor een vakantie. 

Huh, een nieuw jaar?!

 Kan iemand mij even knijpen? Of mij even wakker schudden? 

Over 12 uur begint 2022, een nieuw jaar, een nieuw 'boek', en kan de belastingsaangifte over het 4e kwartaal gedaan worden voor de zzp'ers onder ons. Ik was net (alweer!, zie post van 2020) aan het puzzelen, en het besef dat we aan het einde van het jaar zijn, wil nog niet echt indalen. 2021 is een maf, maar prachtig jaar geweest. Natuurlijk hebben we weer ontzettend last van de lockdown, maar ik merk dat mijn, inmiddels zeer inventieve, brein er weinig moeite meer mee heeft om de lesproblemen op te lossen. Waar klasgenoten graag alle lessen live zouden willen hebben, gedij ik eigenlijk prima op mijn kamer in Groningen. Het enige waar ik wel wat moeite mee heb is dat ik nergens echt lekker kan toeteren op dit moment, en echt losgaan op mijn kamer durf ik ook niet echt (meer). 

Genoeg gezeur! 2021 was een absoluut fantastisch jaar. Met als grootste hoogtepunt natuurlijk mijn afstuderen in juni! Ooh wat een fantastische dag was dat. Ik blik er regelmatig nog even op terug; de liefde van het kwartet, familie, vrienden en docenten, soms barst ik nog weer uit elkaar van geluk. 

Waar deuren sloten, gingen ook deuren open: de deuren naar de opleiding Verpleegkunde, wederom aan de Hanzehogeschool. Ik denk dat ik straks wel één van de langst studerende studenten ben aan de Hanzehogeschool. Tot nu toe heb ik het ontzettend naar mijn zin, en sta ook nog steeds op 'ramkoers' voor het doel 'P in 1 jaar'. Wat dus wil zeggen dat je het eerste jaar ook daadwerkelijk in 1 jaar afrond. Iets wat logisch klinkt, maar vaak een enorme opgave blijkt te zijn. 

Maar wat mij het afgelopen jaar misschien nog wel het meest bezig heeft gehouden is: wie ben ik, en wie wil ik zijn? En dan heb ik het niet over de werkethos, maar over mijn 'persoonzijn', ofzo. Wat straal ik uit, en hoe kan ik van mijzelf de beste versie maken? En: wie bepaalt of ik goed genoeg ben of niet?                                                                                                                                                    Tussen oud en nieuw 2020 (1 jaar geleden) was ik een beetje ongelukkig over mijzelf. Mijn gewicht had een hoogtepunt bereikt, en een aantal andere factoren zorgden ervoor dat ik mijzelf behoorlijk de put aan het inpraten was. Ik besloot dat het roer om moest. Niet per sé op 1 januari, maar wel voordat mijn eindexamen er aan kwam. Daarnaast werd het hoogtijd om wat meer beweging op het programma toe te voegen, en daagde ik mijzelf elke week uit om minstens 2 keer per week een eindje te gaan lopen. Ten tijde van mijn eindexamen was ik een goede 5 kilo kwijt, en zat ik veel beter in mijn vel. Niet alleen was ik de 5 kilo kwijt doordat ik opeens 2 x per week ging lopen, maar ook omdat ik mijzelf leerde dat ik genoeg ben. En dat niemand over mij mag oordelen, ook niet als de hele kast vol ligt met snoep, koekjes, chocolade en chips. Die zakken hoefden opeens niet meer in 1 keer leeg zodat niemand zag dat ik ergens van gegeten had, en voordat ik het wist kon ik aangebroken verpakkingen sneller aan de kant leggen. 

Daarnaast was ik een beetje aan het 'lazyfitten'. Voor geïnteresseerden, zoek maar eens op 'Lazy Fitgirl Methode'. Deze methode draait om 'Voeden in plaats van vullen', en bestaat uit eetswitches die je op je eigen tempo kan maken. De 1e is bijvoorbeeld om alles geleidelijk naar volkoren te switchen. Dus volkoren brood, volkoren pasta, zilvervliesrijst etc. Bij deze 'methode' leer je ook om meer groenten toe te voegen. Sommige mensen doen dat al bij hun ontbijt of lunch, maar ik doe dat vooral bij het avond eten (althans, dat probeer ik wel zoveel mogelijk). Een paprikaatje extra door de tomatenprut van de spaghetti bijvoorbeeld, waarbij de tomatenprut ook helemaal zelf is gemaakt. Disclaimer: 3 dagen later vind je nog tomatenprut aan de muren door de overmoedige mixer, maar je hebt wel een super lekker sausje. 

In de zomervakantie heb ik alles behalve rust genomen, en heb ik behoorlijk veel gewerkt in de horeca. De kilo's vlogen eraf, en op dit moment staat de eindstand op een -10 kg. Er staat een gewicht op de weegschaal wat ik in 3 jaar niet heb gezien, zo laag! Er is meer af geweest, maar Ilse houdt ook van lekker eten, en met dit weer zul je mij wat minder op straat zien. 

Afgelopen jaar ben ik gaan geloven in mijzelf, en dat heeft zijn vruchten afgeworpen! Wat ook enorm heeft geholpen, is om te zoeken naar de dingen die mij echt gelukkig of bevredigd maken. Één van mijn grootste valkuilen was altijd dat ik op chocolade aanbiedingen liep. Maar de chocola die in de aanbieding was, vaak maar een bepaald assortiment van een bepaald merk, vond ik niet fantastisch, maar lekker genoeg om wel op 1 dag een hele reep naar binnen te schuiven. Zonde van de chocola, zonde van de centen, en echt genoten had ik niet. Iets soortgelijks heb ik ook met films en series. Soms kijk ik namelijk naar een serie of film op aanraden door een vriend/vriendin/familielid. Soms pakt ie mij, en soms heb ik aan het einde van de aflevering of film werkelijk geen flauw idee waar die over ging, want dan zat deze troela op haar telefoon. Ook daar is verandering in gekomen; wanneer ik merk dat de film/serie mij niet pakt, gaat de tv gewoon uit, of zapp ik verder naar een andere serie/film op Netflix, Disney of op de normale tv. En wat die chocolade betreft: ik koop alleen maar de chocolade die ik écht lekker vind. 

Moraal van het verhaal: ga op zoek naar je eigen geluk! Maak je eigen geluk, want het komt veelal niet vanzelf aanwaaien (was het maar zo'n feest). Ga iets doen waar je intens gelukkig van wordt en waar je voldoening uit kan halen.  

Voor 2022 staat er van alles op de planning qua muziek (ik speel sinds afgelopen schooljaar bij CWO Groningen), en ik hoop dat dat ook allemaal door kan gaan ondanks Corona. Voor de rest wil ik komend jaar nog meer opzoek gaan naar wat ik wil, en hoe ik dat ga doen, en begin ik het nieuwe jaar goed met een nieuwe (bij)baan in de thuiszorg als huishoudelijk medewerkster. Er valt weer genoeg te doen in het nieuwe jaar, en ik hoop jullie daar af en toe ook wat meer in mee te kunnen nemen.

Ik wens jullie alle goeds in 2022! Neem de touwtjes zoveel mogelijk zelf in handen, en maak er een topjaar van!

Liefs,

Ilse

Update van Ilse

 Zo, daar was ze weer!

Na 4 weken school, is het tijd voor een update, althans, zo voelt het voor mij. Wellicht vragen jullie je af: hoe zou het Ilse vergaan op de nieuwe opleiding? Nou, dat zal ik eens even haarfijn uitleggen.

Het bevalt tot nu toe goed op de nieuwe opleiding. Het is wel ontzettend wennen, maar ook allemaal super interessant. Voor de mensen die mij kennen: ja, de chaos is alweer compleet. Het begon namelijk al bij de introductie week. We hadden maandag tot en met woensdag introductie en Ilse dacht: dan kan ik de rest van de dagen wel een beetje werken. Naast 3 dagen introductie, werd dat ook nog een fulltime werkweek. Dat was niet helemaal de bedoeling, want ik had al gezien dat er planningen op blackboard stonden, en ik wou dat graag allemaal voorbereiden vóór dat de lessen begonnen. U raadt het al: Ilse liep alweer achter de feiten aan. Om alles op rolletjes te laten lopen, besloot ik om maar 1 dag per week te werken in het restaurant waar ik de zomer ook heb gespendeerd, zodat er iets meer ruimte kwam voor zelfstudie. Die ruimte werd al weer gauw ingepikt door een nieuwe baan: saxofoondocent zijn voor een muziekvereniging in Roden. Hartstikke leuk natuurlijk, maar het wordt er wel weer druk van. 

Dus terwijl ik dit verhaaltje aan het typen ben, heb ik eigenlijk ook nog 4 hoorcolleges terug te kijken en van 4 vakken huiswerk te maken (ik heb 5 vakken). Maar dat komt goed.

Het is wel wennen hoor, zoveel boeken opeens op het bureau. Maar ook het online gedeelte valt nog vies tegen: waar ik op het conservatorium alleen het internet raadpleegde voor achtergrond informatie over componisten en een samenvatting of oefentoets, mogen we nu ook hele e-learnings online maken, en alles gaat natuurlijk via blackboard. Gelukkig was ik daar al bekend mee, maar de omschakeling blijft nog steeds immens (en zo denken de meeste klasgenoten er ook over). Alle docenten zijn gelukkig ontzettend aardig, en helpen je graag, maar proactiviteit wordt ook zeer op prijs gesteld. Gelukkig heb ik daar geen moeite mee. Of nouja, vooruit, heel af en toe ;).

Terwijl ik het dus zo druk heb (of ik doe net alsof), ben ik ook weer van plan om bij een orkest te gaan spelen. De 'meespeelrepetitie' staat inmiddels gepland, en ik ben heel benieuwd of het van beide kanten bevalt. Door weer bij een orkest te gaan spelen hoop ik mijn eigen standaard ook op een ho(o)g(er) niveau te houden. Want eerlijk is eerlijk: na de zomervakantie klonk het echt nergens naar. Maarja, wie gaat er dan ook fulltime werken in de vakantie?

Enfin, het is wel duidelijk dat ik weer veel te veel aan het doen ben, en daarom heb ik vanmiddag ook maar besloten om mezelf (tijdelijk) van Instagram te bannen. Manmanman, wat slokt dat een tijd op als je alles wilt volgen. Maar daar tegenover ga ik (hopelijk) wat vaker een blogje schrijven. Over wat mij bezig houdt in mijn hoofd, of juist in mijn lijf. Of in het dagelijks leven. 

En stiekem.. Stiekem mis ik het conservatorium wel een beetje 💝

En, wat ga je nu doen?

 Dat is de vraag die ik de afgelopen maanden veel heb gekregen: wat ga je nu doen, nu je (bijna) klaar bent met jou studie? Er volgt altijd een schokkend antwoord voor de vragensteller: ik ga volgend jaar beginnen aan de HBO studie Verpleegkunde, ook wel afgekort tot HBO-V. Een hele switch volgens 80% van de vragenstellers, en daarom ga ik in deze blog even uitleggen waarom ik nou precies voor deze studie kies. 

Jeugdtijd

Vanaf dat ik mij kan herinneren, heb ik altijd een lichte obsessie gehad voor het menselijk lichaam en heb ik alle ziekenhuisseries wel zowat bekeken die op de buis waren. Op een gegeven moment wist ik ook zeker: ik word dokter. Eenmaal in de 1e klas van het voortgezet onderwijs, kon ik het niveau van vwo/gymnasium niet aan, en heb ik heel drastisch die hele droom laten varen, en mij nooit meer echt verdiept naar de wereld van zorg en wat er allemaal wel niet mogelijk was. Eenmaal bijgekomen van deze domper, ben ik lekker verder gaan leren op de havo, en kwam ik in het 3e leerjaar erachter dat ik muziek maken wel heel leuk vind, en mensen helpen met muziek maken zelfs nog leuker! Na onderzoek te hebben gedaan naar zo'n opleiding, kwam ik uiteraard bij het conservatorium uit, en heb ik de laatste jaren van de havo al alles op alles gezet om naar het conservatorium te kunnen (met succes!). 

Studietijd

Eenmaal aanbeland op het conservatorium kwam al gauw het idee om verschillende studies te gaan combineren. Ik had in mijn hoofd om in het 3e jaar te beginnen met directie, maar door de schouderblessure ging dat niet lukken. En ik wou daarnaast ook nog verpleegkunde studeren. Dit wist ik eigenlijk al vanaf mijn 1e jaar. Doordat mijn blessure wat roet in het eten gooide, kwamen alle toekomstplannen op een lager pitje te staan, en focuste ik mij eerst op het belangrijkste: de studie tot een goed einde brengen. Op een gegeven moment was ik wat aan het scrollen in medische vacatures, en kwam ik interne opleidingen tegen bij het UMCG en Martini ziekenhuis. Het 'zorgvlammetje' werd aangewakkerd, en ik ging mij verdiepen in deze interne opleidingen (anesthesiemedewerker en operatieassistent). Helaas had ik geen vakken gevolgd op de Havo die op deze opleiding aansloten, en zou ik nog heel veel moeten bijleren van de Havo + extra modules. Mijn hoop en dromen vlogen weer langzaam weg. Meer research volgde, dit keer naar externe opleidingen tot verpleegkundige, operatieassistent, anesthesiemedewerker etc. En toen kwam ik bij de Hanze een traject tegen wat mij enorm aansprak: Verpleegkunde, met een mogelijkheid om in het 3e jaar een 2e studie er naast te gaan doen tot anesthesiemedewerker. En dan heb je binnen 5 jaar (zonder studievertraging dan ;) ) een verpleegkunde diploma, maar ook het diploma voor anesthesiemedewerker. 

Ondertussen gebeurde er natuurlijk nog het één en ander op school. Voor het vak ondernemend musicus moesten wij in ons 2e jaar een eigen project verzinnen en presenteren. Ik kwam met het idee 'meer muziek in het verzorgingshuis'. Financieel werd het even goed de grond in geboord (ik had toen nog geen idee van Fair Practice), en het idee verdween weer even van tafel, maar al gauw vond ik dat ik er echt wat mee moest gaan doen. Daarom wil ik dan ook tijdens of na mijn studie een impressariaat op gaan zetten die meer muziek in verzorgingshuizen gaat faciliteren, zodat muziek voor iedereen toegankelijk is. Ik wil er uiteindelijk voor gaan zorgen dat er landelijk overal aandacht is voor muziek in verzorgingshuizen, en niet zoals nu, her en der een concertje en dat was het weer. Nee, dat is niet waar ik voor wil strijden. Ik wil dat bewoners van een verzorgingshuis (niet alleen verzorgingshuizen voor ouderen, maar ook voor mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap bijvoorbeeld) structureel toegang kunnen krijgen tot een concert, of, als alles heel lekker loopt, tot alle kunstdisciplines die je maar kan bedenken. Dit verbeterd niet alleen de levenskwaliteit van de bewoners van de verzorgingshuizen, maar is ook gunstig (mijner inziens) voor de economische groei in de cultuursector, want laten we eerlijk zijn: de coronacrisis heeft veel meer schade toegebracht aan de culturele sector dan ons lief is. 

Een veel gestelde vraag is, nadat ik bovenstaande helemaal heb uitgelegd, vaak: maar is verpleegkunde dan wel de juiste keus? Kun je beter niet docent muziek, of juist een economische studie gaan studeren? NEE. Ik wil verpleegkundige worden, en met economics/bedrijfskunde/docent muziek word ik geen verpleegkundige. En gooi ik die saxofoon in een hoekje in de kast? OOK ZEKER NIET. Ik blijf gewoon les geven, invallen bij orkesten als mijn agenda dat toelaat en eigenzinnige projecten creëren, al zal alles wel wat op een lager pitje komen. 

En de allerlaatste vraag die ik ga beantwoorden, is: als je dit had geweten, had je dan een andere studie gekozen? Als ik alles had geweten, had ik het wellicht anders aangepakt, maar uiteindelijk wel nog beide studies gedaan. Omdat ik nu nog een zorgstudie ga doen, hoef ik alleen wettelijk collegegeld te betalen. Had ik eerst verpleegkunde gedaan, had ik bij de 2e studie klassieke muziek volle mep mogen betalen. In dit geval, is het dus een gunstige keuze geweest om eerst klassiek af te ronden, en daarna met verpleegkunde te beginnen. Ik had waarschijnlijk ook geen andere studie gekozen als ik dit alles had geweten. Ik ben uiterst blij met mijn keuzes, en ook met de persoonlijke groei die ik de afgelopen jaren heb mogen doormaken. Ik voel echt alsof ik van een rups een vlinder ben geworden, en daar ben ik alle mensen die mij de afgelopen 5 jaar daarbij hebben ondersteund ontzettend dankbaar voor. 

De komende jaren steek ik mijn neus dus nog lekker in de boeken om mijzelf te ontwikkelen tot verpleegkundige. En daarmee heb ik dus ook precies uitgevoerd wat de kleuterleidster vroeger in mijn peuterspeelzaal boekje heeft geschreven:'Ik ben benieuwd wat jij gaat worden later. Misschien wel ondernemer, of verpleegkundige. Ik zou het graag willen weten'. 

Zondag: Bourrée Anglaise uit de fluitpartita BWV 1013 van Johann Sebastian Bach

 Hallo allemaal,

de laatste dag alweer. Om deze concertreeks feestelijk af te sluiten heb ik de Bourrée Anglaise uit de fluitpartita van Johann Sebastian Bach voor jullie opgenomen. https://youtu.be/q5IIYKyw9QM 

Veel luisterplezier!

Liefs,

Ilse

Zaterdag: Tango etude nr. 3 van Astor Piazzolla

Hallo allemaal,

De één na laatste dag alweer..

Ik heb nog een tango etude van Astor Piazzolla voor jullie in de aanbieding, en dit maal de 3e!

https://youtu.be/2C-dA45jF8s

Veel luisterplezier!

Liefs,

Ilse

Vrijdag: Sarabande uit de fluitpartita BWV 1013 van Johann Sebastian Bach

 Hallo allemaal,

Dag 5. Om even tot rust te komen na Maï van gisteren, speel ik vandaag de Sarabande uit de fluitpartita BWV 1013 van Johann Sebastian Bach voor jullie. Droom maar even weg bij deze heerlijke muziek. https://youtu.be/SLB1DoQyft0

Veel luisterplezier!

Liefs,

Ilse