Hallo allemaal,
nee, dit artikel gaat niet over broeken, maar over keuzes in het leven. Op het heden ben ik bezig met een 'impossible puzzle', een rode vlek waar enkel randjes van bekend zijn, en een 4-tal figuren in verweven zitten. De puzzel telt 298 stukjes, waarvan er zo'n 250 stukjes bijna identiek aan elkaar zijn. Je kunt deze 250 stukjes nog verdelen in 3 vormen, en daarna moet je maar kijken of je de puzzel in elkaar krijgt zonder hem door het raam te smijten. Van de week begon ik deze puzzel een beetje met het leven te vergelijken (misschien is de vakantie wat aan de lange kant). Ons leven is niet perfect, en afgelopen jaar al helemaal niet, en veel mensen zijn op zoek naar perfectie: de perfecte studie, de perfecte baan, de perfecte auto, het perfecte huis, etc. Hoe vind je die allemaal? En hoe zorg je ervoor dat je geen verkeerde keuzes maakt? Simpel: je vindt niet in 1 keer de perfecte auto, de perfecte baan en noem het maar op. Misschien trouwens ook wel hoor, er zijn genoeg succesverhalen, maar ook genoeg mensen die eerst 10 keer van baan wisselen voordat ze op hun 'perfecte' plek zitten. En dat is niet erg! Het is een investering in jezelf. Je komt er achter wat bij je past, en wat niet. Voor mij geldt precies hetzelfde. Je maakt fouten in je leven, maar je leert er ook van. En soms denk je de 'perfect fit' te hebben gevonden, maar blijkt 10 stukjes later toch dat het niet zo'n 'perfect fit' was. Je moet het puzzeltje deels weer afbreken, om daarna op zoek te gaan naar de nieuwe 'perfect fit'. En soms is jou persoonlijke 'perfect fit' onbereikbaar. Mijn perfecte carrière zou er namelijk als volgt uitzien: 1 dag (saxofoon)les geven, 1 dag als verpleegster werken, 1 dag in de horeca werken, 1 dag mijn eigen koekjeswinkel runnen en 1 dag vrijwilligerswerk doen bij de oudere mensen. Je snapt het wel, zo veel losse banen is nou niet heel handig. En moet ik dan nog 3 opleidingen gaan volgen (voor verpleegkundige, horecamedewerker en ondernemer)? Het moet natuurlijk ook een keertje klaar zijn met al het leren en studeren.
Vroeger, zegmaar voor de zomervakantie, dacht ik dat ik graag dirigente wilde worden. Lekker voor een orkestje staan zwaaien, mijn eigen draai aan de muziek geven, fantastisch repertoire uitzoeken etc. Na de zomervakantie ben ik een tijdje dirigente geweest bij een jeugdorkest. Ik kan er van alles over zeggen, maar dat was absoluut geen 'perfect fit'. Ik kon meteen voor mezelf bepalen dat ik hierna in ieder geval geen 4 jaar directie wou gaan studeren. Kon dat ook meteen weer van het wensenlijstje af.
Wat ik dan wel ga uitvoeren? Top secret, maar ik heb mezelf in ieder geval al voor plan A ingeschreven. Of ik een plan B ga toevoegen weet ik nog niet. Is plan B namelijk wel wat ik wil? Of als plan A niet lukt, kan ik dan beter geen tussenjaar nemen, extra veel werken en kijken wat mijn hoofd mij dan brengt? Een beetje rust kan een mens namelijk best goed doen, en tot leuke inzichten leiden. Het afgelopen Covid-19 seizoen was dan ook niet alleen maar negatief. Ik vond het stiekem wel lekker. Maar ik ben ook niet zo van de drukke plekken en veel mensen. Natuurlijk mis ik de interactie en gesprekken op school, op het werk, maar het bracht ook wel veel rust, rust die ik al heel lang heb gemist. We moeten namelijk aldoor presteren: op het werk, op school of als we hobbymatig bezig zijn. Vanaf maart viel er dus een last van mijn schouders af. En nu? Nu kan ik de komende 10 jaar weer knallen (tenzij er meerdere slapeloze nachten zich opstapelen, dan is het meer een week die ik aankan ;) ).
Door alle rust, regelmatigheid en tijd om te poetsen, raakte ik langzamerhand van mijn schouderklacht af. EINDELIJK na 1,5 jaar is het dan zover dat ik precies weet wat ik moet doen. Met vele dank aan de fysiotherapeut in Joure en de fysiotherapeut in het UMCG. Oh ja, in het tijdbestek 16 maart - eind mei heb ik ook heel veel gesport, dat heeft natuurlijk ook bijgedragen aan het herstel (en niet aan mijn gewicht ;) )
2020 was dan een behoorlijk raar jaar voor velen, maar bracht voor mij ook een aantal 'perfect fits':
- ik heb het perfecte huisje met de leukste huisgenoot van Groningen gevonden, op een perfecte locatie in de stad.
- ik ben geswitched van altsax: van mijn trouwe Selmer naar een mooie Buffet Crampon Prestige. Heerlijk!
Natuurlijk ging er ook van alles mis, of maakte ik wat rare keuzes. Hieronder een paar voorbeelden:
- ik ging bij een pizzeria werken, wat 'wel' leuk was, maar ver, en dan ook VER onder het minimum uitbetaalde.
- op onverklaarbare wijze was bari kapot, en dan ook echt kapot, soort van total loss.
- en tot overmaat van ramp liet ik een paar weken later ook nog de alt vallen (ja, je kunt rouwen om een saxofoon, maar gelukkig heeft de saxofoon het overleeft na 3 weken op de IC bij de reparateur)
- één van onze konijnen kwam te overlijden
En zijn dit nou echte wereldrampen? Nee, op dat moment wel voor mij, maar een aantal uur, of een aantal dagen, of een aantal weken is de ramp verdwenen, terwijl andere mensen veel grotere klappen te verwerken hebben (verlies van dierbaren, ziekte, verlies van baan, etc.)
Ook in negatieve gebeurtenissen zitten positieve puntjes, je moet ze alleen wel de ruimte geven om naar voren te komen.
Ik hoop oprecht dat jullie een fantastisch 2021 tegemoet gaan en flink wat dingen kunnen afstrepen van de bucketlist, maar niet alles hoeft perfect ;)
Nu wordt het echt tijd dat ik weer met die puzzel bezig ga, want die wil ik af hebben voordat ik zaterdag weer naar Groningen vertrek.
Lieve groetjes,
Ilse
