En, wat ga je nu doen?

 Dat is de vraag die ik de afgelopen maanden veel heb gekregen: wat ga je nu doen, nu je (bijna) klaar bent met jou studie? Er volgt altijd een schokkend antwoord voor de vragensteller: ik ga volgend jaar beginnen aan de HBO studie Verpleegkunde, ook wel afgekort tot HBO-V. Een hele switch volgens 80% van de vragenstellers, en daarom ga ik in deze blog even uitleggen waarom ik nou precies voor deze studie kies. 

Jeugdtijd

Vanaf dat ik mij kan herinneren, heb ik altijd een lichte obsessie gehad voor het menselijk lichaam en heb ik alle ziekenhuisseries wel zowat bekeken die op de buis waren. Op een gegeven moment wist ik ook zeker: ik word dokter. Eenmaal in de 1e klas van het voortgezet onderwijs, kon ik het niveau van vwo/gymnasium niet aan, en heb ik heel drastisch die hele droom laten varen, en mij nooit meer echt verdiept naar de wereld van zorg en wat er allemaal wel niet mogelijk was. Eenmaal bijgekomen van deze domper, ben ik lekker verder gaan leren op de havo, en kwam ik in het 3e leerjaar erachter dat ik muziek maken wel heel leuk vind, en mensen helpen met muziek maken zelfs nog leuker! Na onderzoek te hebben gedaan naar zo'n opleiding, kwam ik uiteraard bij het conservatorium uit, en heb ik de laatste jaren van de havo al alles op alles gezet om naar het conservatorium te kunnen (met succes!). 

Studietijd

Eenmaal aanbeland op het conservatorium kwam al gauw het idee om verschillende studies te gaan combineren. Ik had in mijn hoofd om in het 3e jaar te beginnen met directie, maar door de schouderblessure ging dat niet lukken. En ik wou daarnaast ook nog verpleegkunde studeren. Dit wist ik eigenlijk al vanaf mijn 1e jaar. Doordat mijn blessure wat roet in het eten gooide, kwamen alle toekomstplannen op een lager pitje te staan, en focuste ik mij eerst op het belangrijkste: de studie tot een goed einde brengen. Op een gegeven moment was ik wat aan het scrollen in medische vacatures, en kwam ik interne opleidingen tegen bij het UMCG en Martini ziekenhuis. Het 'zorgvlammetje' werd aangewakkerd, en ik ging mij verdiepen in deze interne opleidingen (anesthesiemedewerker en operatieassistent). Helaas had ik geen vakken gevolgd op de Havo die op deze opleiding aansloten, en zou ik nog heel veel moeten bijleren van de Havo + extra modules. Mijn hoop en dromen vlogen weer langzaam weg. Meer research volgde, dit keer naar externe opleidingen tot verpleegkundige, operatieassistent, anesthesiemedewerker etc. En toen kwam ik bij de Hanze een traject tegen wat mij enorm aansprak: Verpleegkunde, met een mogelijkheid om in het 3e jaar een 2e studie er naast te gaan doen tot anesthesiemedewerker. En dan heb je binnen 5 jaar (zonder studievertraging dan ;) ) een verpleegkunde diploma, maar ook het diploma voor anesthesiemedewerker. 

Ondertussen gebeurde er natuurlijk nog het één en ander op school. Voor het vak ondernemend musicus moesten wij in ons 2e jaar een eigen project verzinnen en presenteren. Ik kwam met het idee 'meer muziek in het verzorgingshuis'. Financieel werd het even goed de grond in geboord (ik had toen nog geen idee van Fair Practice), en het idee verdween weer even van tafel, maar al gauw vond ik dat ik er echt wat mee moest gaan doen. Daarom wil ik dan ook tijdens of na mijn studie een impressariaat op gaan zetten die meer muziek in verzorgingshuizen gaat faciliteren, zodat muziek voor iedereen toegankelijk is. Ik wil er uiteindelijk voor gaan zorgen dat er landelijk overal aandacht is voor muziek in verzorgingshuizen, en niet zoals nu, her en der een concertje en dat was het weer. Nee, dat is niet waar ik voor wil strijden. Ik wil dat bewoners van een verzorgingshuis (niet alleen verzorgingshuizen voor ouderen, maar ook voor mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap bijvoorbeeld) structureel toegang kunnen krijgen tot een concert, of, als alles heel lekker loopt, tot alle kunstdisciplines die je maar kan bedenken. Dit verbeterd niet alleen de levenskwaliteit van de bewoners van de verzorgingshuizen, maar is ook gunstig (mijner inziens) voor de economische groei in de cultuursector, want laten we eerlijk zijn: de coronacrisis heeft veel meer schade toegebracht aan de culturele sector dan ons lief is. 

Een veel gestelde vraag is, nadat ik bovenstaande helemaal heb uitgelegd, vaak: maar is verpleegkunde dan wel de juiste keus? Kun je beter niet docent muziek, of juist een economische studie gaan studeren? NEE. Ik wil verpleegkundige worden, en met economics/bedrijfskunde/docent muziek word ik geen verpleegkundige. En gooi ik die saxofoon in een hoekje in de kast? OOK ZEKER NIET. Ik blijf gewoon les geven, invallen bij orkesten als mijn agenda dat toelaat en eigenzinnige projecten creëren, al zal alles wel wat op een lager pitje komen. 

En de allerlaatste vraag die ik ga beantwoorden, is: als je dit had geweten, had je dan een andere studie gekozen? Als ik alles had geweten, had ik het wellicht anders aangepakt, maar uiteindelijk wel nog beide studies gedaan. Omdat ik nu nog een zorgstudie ga doen, hoef ik alleen wettelijk collegegeld te betalen. Had ik eerst verpleegkunde gedaan, had ik bij de 2e studie klassieke muziek volle mep mogen betalen. In dit geval, is het dus een gunstige keuze geweest om eerst klassiek af te ronden, en daarna met verpleegkunde te beginnen. Ik had waarschijnlijk ook geen andere studie gekozen als ik dit alles had geweten. Ik ben uiterst blij met mijn keuzes, en ook met de persoonlijke groei die ik de afgelopen jaren heb mogen doormaken. Ik voel echt alsof ik van een rups een vlinder ben geworden, en daar ben ik alle mensen die mij de afgelopen 5 jaar daarbij hebben ondersteund ontzettend dankbaar voor. 

De komende jaren steek ik mijn neus dus nog lekker in de boeken om mijzelf te ontwikkelen tot verpleegkundige. En daarmee heb ik dus ook precies uitgevoerd wat de kleuterleidster vroeger in mijn peuterspeelzaal boekje heeft geschreven:'Ik ben benieuwd wat jij gaat worden later. Misschien wel ondernemer, of verpleegkundige. Ik zou het graag willen weten'.